مهربانی تا کـی...؟

بگذار سخت باشم و سرد

باران که بارید...چتر بگیرم و چکمه

خورشید که تابید...پنجره ببندم و تاریک

اشـک که آمد...دستمالی بر دارم و خشک

او که رفت...نیش خندی بزنم و سوت
چه بخند ی و چه گریه کنی دنیا سازش کوکه حالا چه غمگین چه رپ!!!!پس بلند بلند بخند